Τελειώνει ο
Αύγουστος σήμερα. Μες στην ομορφιά και
τη γλύκα. Γιατί, αγνοώντας τα προβλήματα
και τις σκοτούρες, την κράτησα για λίγο
στην αγκαλιά μου μια νύχτα αυτού του
Αυγούστου. Και ξανάγινα μικρός, καινούριος,
να σκάβω τη σάρκα της. Κι αυτή να απλώνεται
και να τεντώνει και να κατακλύζει το
σκοτάδι μέσα στα χέρια μου σα να ήταν
φτιαγμένη γι αυτό. Σα να με περίμενε, σα
ζυμάρι που έπαιρνε σχήμα για να ταιριάζει
με το σώμα μου, με τη φωνή της να μου
ψιθυρίζει μέσα στη νύχτα εκείνη, που τα
μάτια ήταν περιττά. Γιατί έβλεπε και ο
τελευταίος πόρος του σώματός μου, τη
μύριζε, την άκουγε ολόκληρη η ύπαρξή
μου. Και η ζεστή ευτυχία εκείνης της
βραδιάς με κάνει να χαμογελάω, να μιλάω
αργά, να έχω υπομονή. Να κάνω καινούριες
αρχές..... Καλό φθινόπωρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου